4ο Γυμνάσιο Γλυφάδας

Γεωγραφική θέση...
Με έκταση 1.579 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελεί την 37η μεγαλύτερη σε έκταση αστική περιοχή στον κόσμο. Κτισμένο στις όχθες του ποταμού Τάμεση, το Λονδίνο βρίσκεται 75 χιλιόμετρα από τη Θάλασσα της Μάγχης.  

Κλίμα...
Το Λονδίνο έχει εύκρατο ωκεάνιο κλίμα, όπως και τα περισσότερα από τα Βρετανικά Νησιά. Αυτό σημαίνει ότι η πόλη σπάνια βλέπει πολύ χαμηλές ή πολύ υψηλές θερμοκρασίες, όπως έγινε με τον καύσωνα του 2003 και το κύμα ψύχους του 2006. Τα καλοκαίρια είναι ζεστά, με μέση μέγιστη θερμοκρασία τους 23 βαθμούς Κελσίου και με μέση χαμηλότερη τους 14 βαθμούς Κελσίου. Πολλές μέρες, η θερμοκρασία μπορεί να ξεπεράσει και τους 25 βαθμούς Κελσίου. Οι χειμώνες είναι ψυχροί (από 2 ως 8 βαθμούς Κελσίου), αλλά σπάνια η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν. Την άνοιξη οι ημέρες χαρακτηρίζονται από ήπιες θερμοκρασίες και τα βράδια από δροσιά. Οι βροχοπτώσεις στην πόλη κατά μέσο όρο φτάνουν τα 583,6 χιλιοστά κάθε χρόνο. Σχετικά σπάνιες είναι οι χιονοπτώσεις, εξαιτίας της ζέστης στην αστική περιοχή. Έτσι, το Λονδίνο μπορεί να είναι θερμότερο τους χειμερινούς μήνες (ως 5 βαθμούς Κελσίου να είναι η θερμοκρασία το χειμώνα) σε σύγκριση με τις γύρω περιοχές.

Οικονομια ...
Η οικονομία της πόλης στράφηκε περισσότερο προς τον τομέα των υπηρεσιών πολύ νωρίτερα από άλλες πόλεις στην Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επιτυχία στον τομέα των βιομηχανικών υπηρεσιών μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι η  αγγλική είναι κυρίαρχη γλώσσα στις επιχειρήσεις, στις στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ και τις ασιατικές χώρες, και, επίσης στην προηγούμενη θέση που κατείχε το Λονδίνο ως πρωτεύουσα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Σε άλλους παράγοντες που συνετέλεσαν σε αυτήν την επιτυχία θα πρέπει να αναφερθεί και η αγγλική νομοθεσία, που αποτελεί την πλέον χρησιμοποιημένη και την πιο σημαντική νομοθεσία σχετικά με τη σύναψη συμβολαίων στις διεθνείς επιχειρήσεις. Περισσότερο από το 85% του εργατικού δυναμικού (3,2 εκατομμύρια) εργάζονται στον τομέα των υπηρεσιών. 500.000 εργαζόμενοι απασχολούνται στη βιοτεχνία και στον οικοδομικό τομέα στο Μείζον Λονδίνο. Στο Λονδίνο υπάρχουν βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων, εκτυπωτικών μέσων, ενδυμάτων, επίπλων, ξύλου, τροφίμων και ποτών. Παρατηρείται επίσης ραγδαία ανάπτυξη στην ανακύκλωση.
Στις οικονομικές υπηρεσίες, που παραμένουν ο μεγαλύτερος παραγωγικός τομέας στην πόλη, απασχολούνται περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι. Παράλληλα, στο Λονδίνο λειτουργούν περισσότερες από 480 υπεράκτιες τράπεζες, αριθμός μεγαλύτερος από κάθε άλλη πόλη στον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πόλη γίνονται και οι περισσότερες διεθνείς τηλεφωνικές συνδιαλέξεις από οποιοδήποτε άλλο σημείο του κόσμου.
Τα ΜΜΕ είναι ο δεύτερος ανταγωνιστικός τομέας στην οικονομία. Η Βρετανική Υπηρεσία Μεταδόσεων, γνωστή ως BBC είναι ο κύριος εργοδότης, ενώ άλλα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα εδρεύουν έξω από την πόλη. Πολλές βρετανικές εφημερίδες εκδίδονται στο Λονδίνο. Στο Σόχο βρίσκεται το κέντρο της μεταποιητικής βιομηχανίας.
Η οικονομία βασίζεται, επίσης, στον τουριστικό τομέα, όπου απασχολούνταν 350.000 εργαζόμενοι με πλήρες ωράριο το 2003.
Η πόλη είναι από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για τουρίστες. Έρευνα της Euromonitor, που διεξήχθη τον Οκτώβριο του 2007, κατέταξε το Λονδίνο στην πρώτη θέση μεταξύ των 150 πιο γνωστών πόλεων στον κόσμο, με 15,6 εκατομμύρια ξένους τουρίστες το 2006. Στη δεύτερη θέση ήταν η Μπανγκοκ (10,35 εκατομμύρια) και στην τρίτη το Παρίσι με 9,7 εκατομμύρια.
Το λιμάνι της πόλης είναι το τρίτο μεγαλύτερο στο Ηνωμένο Βασίλειο και διακινεί 50 εκατομμύρια τόνους εμπορευμάτων κάθε χρόνο.
Στον αντίποδα, η πόλη ψηφίστηκε ως αυτή με το χειρότερο φαγητό στην Ευρώπη σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη σε δείγμα περίπου 2.400 ατόμων με θέμα τη γνώμη τους για τις ευρωπαϊκές πόλεις, από την διαδικτυακή εταιρία TripAdvisor. Στην ίδια έρευνα, το Λονδίνο χαρακτηρίστηκε ως η πιο βρώμικη στην Ευρώπη, ο τόπος που συναντά κανείς τους πιο κακοντυμένους ανθρώπους και η πιο ακριβή πόλη στην Ευρώπη

Ιστορια...
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν μαρτυρίες για διασκορπισμένους οικισμούς στην περιοχή, που ιδρύθηκαν από Βρετονους, ο πρώτος σημαντικός οικισμός ιδρύθηκε από τους Ρωμαιους το 43 μ.Χ. με το όνομα Londinium, έπειτα από την υποταγή της Βρετανίας στους Ρωμαίους. Η διάρκεια ζωής αυτής της πόλης (που έγινε πρωτεύουσα της επαρχίας Βρετανίας) ήταν μόλις 17 χρόνια. Γύρω στο 61, το πρώτο αυτό Λονδίνο κάηκε συθέμελα μετά την επιδρομή της Βασίλισσας Μπούντικα της φυλής Ικενι . Στη συνέχεια, γύρω στο 100, κατά την αυτοκρατορική περίοδο, το Londinium ανένηψε και άκμασε ως συγκοινωνιακός κόμβος . Ειδικότερα, οι ρωμαϊκοί δρόμοι της Βρετανίας συνδέονταν στο μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η Γέφυρα του Λονδίνου. Τον 2ο αιώνα ο ρωμαϊκός πληθυσμός της πόλης  ήταν 60.000. Τον 3ο αιώνα, εξαιτίας των αναταραχών εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο πληθυσμός άρχισε να μειώνεται και ως τον 5ο αιώνα το μεγαλύτερο μέρος της πόλης είχε εγκαταλειφθεί. Σε αυτό συνετέλεσαν και οι πιέσεις που ασκούνταν από τις συνεχείς επιδρομές των Πικτων, Σκωτων και των κελτικων φύλων.
Γύρω στον 7ο αιώνα συντελέστηκε ο εποικισμός της Αγγλίας από τους Αγγλοσαξονες, που ίδρυσαν νέο οικισμό με την ονομασία Lundenwic, σε απόσταση περίπου 1 χιλιόμετρο από την παλιά ρωμαϊκή πόλη, πολύ κοντά στο σημερινό Κοβεντ Γκαρντεν. Πιθανολογείται ότι υπήρχε ένα λιμάνι στο στόμιο του ποταμού Φλιτ που εξυπηρετούσε το εμπόριο και την αλιεία. Η εμπορική δραστηριότητα αυξήθηκε μέχρι την κατάκτηση της πόλης από τους Βίκινγκς και την αναγκαστική μεταφορά της στη θέση της πόλης Londinium με σκοπό τη χρήση των οχυρώσεών της ως προστασία. Οι επιθέσεις των Βίκινγκς συνεχίστηκαν και στην υπόλοιπη νοτιοανατολική Αγγλία, μέχρι την επανακατάληψη του Λονδίνου από τον Αλφρέδο τον Μεγάλο, το 886 και τη σύναψη ειρήνης με τον ηγέτη των Δανών, Γκοτρουμ.  Η αρχική αγγλοσαξονική πόλη του Lundenwic έγινε Ealdwic ("παλιά πόλη"), όνομα το οποίο διατηρήθηκε ως τις μέρες μας στο Aldwych, που είναι η σύγχρονη πόλη του Ουεστμινστερ.
Συνακόλουθα, επί βασιλείας διαφόρων Άγγλων βασιλέων, το Λονδίνο για μια ακόμη φορά προόδευσε ως διεθνές εμπορικό κέντρο. Ωστόσο, οι επιδρομές των Βίκινγκς ξανάρχισαν στα τέλη του 10ου αιώνα και κορυφώθηκαν το 1013 με την πολιορκία της πόλης από το Βασιλέα της Δανίας Κανουτο τον Μεγα. Ο βασιλιάς ΄Εθελρεντ αναγκάστηκε να φύγει. Ο στρατός του Έθελρεντ αντεπιτέθηκε και κατεδάφισε τη Γέφυρα του Λονδίνου με τη δανέζικη φρουρά επάνω, και έτσι ανακτήθηκε ο έλεγχος από τους Άγγλους.
Ο Κανούτος κατέλαβε τον αγγλικό θρόνο το 1017 και είχε τον έλεγχο της πόλης και της χώρας ως το θάνατό του, το 1017, οπότε και ο θρόνος επανήλθε στους Αγγλοσάξονες υπό τον ευσεβή θετό γιο του, Εδουάρδο τον Εξομολογητή. Ο τελευταίος έχτισε ξανά το Αββαειο του Ουεστμινστερ  και το γειτονικό ανάκτορο. Μέχρι εκείνη την περίοδο, το Λονδίνο κατέστη η μεγαλύτερη και πλέον ευημερούσα πόλη της Αγγλίας, παρά το γεγονός ότι η επίσημη έδρα της κυβέρνησης βρισκόταν ακόμα στο Ουινσεστερ .
Έπειτα από τη νίκη του στη μάχη του Χάστιγκς, ο Γουλιελμος ο Κατακτητης, τότε δούκας της Νορμανδιας, στέφθηκε Βασιλιάς στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ, τα Χριστούγεννα του 1066. Ο Γουλιέλμος παραχώρησε πολλά προνόμια στους πολίτες του Λονδίνου και έκτισε ένα κάστρο στη νοτιοανατολική άκρη της πόλης για να την ελέγχει καλύτερα. Οι επόμενοι βασιλείς έκαναν επέκταση του κάστρου και σήμερα είναι γνωστό ως Πυργος του Λονδινου. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως παλάτι και στη συνέχεια ως φυλακή.
Το 1097 ο Γουλιέλμος Β ξεκίνησε την οικοδόμηση της Αίθουσας του Ουεστμίνστερ, που βρισκόταν κοντά στο ομώνυμο αβαείο. Η αίθουσα αποτέλεσε τη βάση για το νέο Ανακτορο του Ουεστμιντερ, η οποία ήταν η κύρια βασιλική κατοικία την περίοδο του Μεσαίωνα. Το Γουεστμίνστερ έγινε έδρα της βασιλικής αυλής και της κυβέρνησης και παραμένει ως σήμερα. Ο μακρινός του γείτονας, το Σίτι ήταν εμπορικό κέντρο και αναπτύχθηκε υπό ενιαία διοίκηση, το Βρετανικό Οργανισμό της Πόλης του Λονδίνου (City of London Corporation). Τελικά, οι όμορες πόλεις αναπτύχθηκαν μαζί του και αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία του σύγχρονου κεντρικού Λονδίνου, ξεπερνώντας το Ουίντσεστερ ως πρωτεύουσα της Αγγλίας κατά το 12ο αιώνα.
Το Λονδίνο αυξήθηκε σε πλούτο και σε πληθυσμό κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους. Το έτος 1100 αριθμούσε 18.000 περίπου κατοίκους, ενώ ως το 1300 ο πληθυσμός ήταν γύρω στους 100.000. Στα μέσα του 14ου αιώνα επιδημία που επονομάστηκε Μαυρος Θανατος έπληξε την πόλη και το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού αποδεκατίστηκε από αυτήν. Με εξαίρεση την εισβολή στο Λονδίνο κατά την αγροτική εξέγερση του 1381 το Λονδίνο παρέμεινε ανέπαφο από τους εμφυλίους πολέμους της εποχής, όπως τον  Πολεμο των δυο Ροδων  

Φωτογραφίες....