4ο Γυμνάσιο Γλυφάδας

Με αφορμή μία φωτογραφία ή έναν πίνακα ζωγραφίκης, οι μαθητές της Α' Γυμνασίου στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας γράφουν μια δική τους ιστορία για τη ζωή των παιδιών στην ελληνική παραδοσιακή οικογένεια.

ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ 

Βρισκόμαστε στην μεταπολεμική εποχή, οι άνθρωποι παλεύουν για την επιβίωση τους. Τα αγαθά λίγα και μόνο τα απαραίτητα. Έτσι έχουμε και την μικρή Χριστίνα ηλικίας τεσσάρων ετών που περιμένει με ανυπομονησία τα καινούργια της παπούτσια γιατί τα παλιά της χάλασαν και δεν είναι τόσο όμορφα πια.

 Μία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα που οι γονείς της τα έφεραν, της φαίνονταν τόσο όμορφα, μαύρα και γυαλιστερά. Είχαν ωραίο δέσιμο στο πάνω μέρος τους με μπλε σκούρα κορδονάκια. Η πρώτη φορά που τα φόρεσε ήταν όταν πήγε στην εκκλησία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη που κατεβαίνοντας τα σκαλιά της εκκλησίας, σταμάταγε κάθε λίγο και τα κοίταζε. Η χαρά της ήταν απερίγραπτη. Ώσπου ήρθε το βράδυ και έπρεπε να τα αποχωριστεί.

 Στην αρχή της φαινόταν αδύνατο να τα αφήσει, αλλά τελικά τα έβγαλε και τα ακούμπησε σε μία παππουτσοθήκη δίπλα στο κρεβάτι της.

 Όταν το επόμενο πρωί πήγε να φορέσει τα καινούργια της παππούτσια, σκίστηκαν. Προβληματίστηκε για το πώς θα το πει στους γονείς της αλλά δεν μπορούσε να βρει κάποια δικαιολογία . Τελικά αποφάσισε να το πει αλλά όταν ήταν έτοιμη να το πει δείλιασε. Αφού ήρθε το βράδυ και οι γονείς της γύρισαν από τη δουλειά στο σπίτι το είπε. Εκείνοι όταν το άκουσαν δυσαρεστήθηκαν αλλά δεν της είπαν τίποτα.

Ανήμερα παραμονής η Χριστίνα είδε κάτω απ? το δέντρο όχι ένα αλλά δύο ζευγάρια παππούτσια και αυτή τη φορά τα πρόσεχε σαν τα μάτια της.

Από την Όλγα Σαββοπούλου

Τα καινούρια μου παπούτσια

Δευτέρα του Πάσχα, 1900

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Καλό Πάσχα! Χθες οι γονείς μου , μου πήραν το πιο απίστευτο δώρο! Μου το είχαν τυλίξει με μια εφημερίδα για πολύ έμφαση? Έσκισα την εφημερίδα με μανία και ένα κουτί αποκαλύφθηκε ? Το άνοιξα. Ένα ζευγάρι μαύρα λούστρινα παπούτσια ! Τι όμορφα που ήταν. Πήγα κατευθείαν να τα δοκιμάσω. Η μητέρα μου το πρώτο πράγμα που μου είπε είναι να τα προσέχω σαν τα μάτια μου, γιατί δεν θα πάρω άλλα αυτόν το χρόνο. Μετά από λίγη ώρα βάλαμε τα καλά μας και πήγαμε σ  την εκκλησία όπως θα έκανε όλη η ενορία. Η μητέρα μου ήταν όσο περιποιημένη όσο ποτέ ! Βάφτηκε ελαφριά , φόρεσε ένα κόκκινο φόρεμα, για να ταιριάζει με την εποχή, και κάτι όμορφα γοβάκια. Ο πατέρας ; Όπως πάντα σοβαρός με το κουστουμάκι και το μουστάκι του. Εγώ φόρεσα ένα ωραίο φορεματάκι που μου έραψε η αγαπημένη μου γιαγιάκα και φυσικά τα καινούργια μου παπούτσια. Στον δρόμο για την εκκλησία περπάταγα καμαρωτά καμαρωτά για να δείξω τα καινούργια μου παπούτσια. Συναντήσαμε την γιαγιά και τον παππού στα σκαλιά της εκκλησίας. Η γιαγιά άρχισε τις αγκαλιές, τα φιλιά και τα καλά λόγια για το φόρεμα που μου έραψε. Εγώ ξερόβηξα και κοίταξα τα παπούτσια μου, τότε η γιαγιά με αγκάλιασε και επανέλαβε τα λόγια της γιαγιάς. Μπήκαμε στην εκκλησία κάναμε την λειτουργία και συνάντησα μερικούς συμμαθητές μου. Συζητήσαμε για τα δώρα μας. Ρούχα, παπούτσια, γραφική ύλη όλα τα καλούδια ? Μετά πήγαμε στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού και φάγαμε? μην νομίζεις τίποτα σπουδαίο, δεν υπάρχουν χρήματα για πολυτέλειες? αλλά μετά ακολούθησαν οι ξακουστοί κουραμπιέδες της γιαγιάς. Τώρα είμαι στο δωμάτιό μου, σου γράφω πως πέρασα το φετινό μου Πάσχα περιμένοντας με λαχτάρα το επόμενο ?

Ελπίδα Τζανή , Α4