Tο παραμύθι αφορά στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα: "Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας μέσα από δραστηριότητες τέχνης", με υπεύθυνους καθηγητές: Κατερίνα Χαζάπη και Δημήτρη Μπιτσόλα.
Ο άνθρωπος και το φυσικό περιβάλλον
Ταξίδι στον χρόνο
? 1 Ιανουαρίου 3000? Μόλις μπήκε η νέα χιλιετία. Ο Χρήστος άλλαξε το χρόνο με την οικογένεια του, το μπαμπά του Μανώλη, τη μαμά του Εύα και τη μικρή του αδελφή Αριάδνη, την οικογένεια της καλύτερής του φίλης Μελίνας και τον Άνταμ τον μηχανικό τους σκύλο. Όμως ο Χρήστος δεν ευχαριστήθηκε τη βραδιά? κάτι τον απασχολούσε. Κατά τις δυο η ώρα άρπαξε τη Μελίνα από το χέρι και μπήκαν στο δωμάτιο της.
- Πρέπει να σου πω κάτι πολύ σημαντικό!
- Άντε πες το.
- Χτες πήγα μαζί με τον Βασίλη μια βόλτα στο μηχανικό δάσος. Ξαφνικά μια ηλικιωμένη κυρία μας πλησιάζει. Ήταν πολύ παράξενη? Φορούσε περίεργα ρούχα. Σαν αυτά που φοράνε οι άνθρωποι στις εικόνες του βιβλίου της αρχαίας Ιστορίας. Ποιο έτος είναι δεν θυμάμαι. Μάλλον 2001? Δεν είμαι σίγουρος. Άρχισε να μας λέει περίεργα πράγματα? πως φαινόμαστε άξια παιδιά και πολύ έξυπνα. Κάποια στιγμή άρπαξε τον Βασίλη και μένα από το χέρι και μας έβαλε σ? ένα superspeed ταξί ,που ήταν δικό της. Φοβόμουνα πάρα πολύ. Μου φαινότανε πως η καρδιά μου προσπαθούσε να βγει από το στήθος μου. Ο Βασίλης ήταν πιο ψύχραιμος. Ταξιδεύαμε για ώρες. Μας οδήγησε σε μια απομονωμένη περιοχή που δεν ήταν φτιαγμένη από μέταλλο. Σου έδινε την εντύπωση ότι ήταν ένα μέρος μαγικό που έκρυβε πολλά μυστικά. Βγήκαμε σχεδόν με το ζόρι από το ταξί. Εγώ ούρλιαζα πως μας είχε απαγάγει και πως θα ειδοποιούσα τους δικούς μου από το κινητό για να έρθουν να μας πάρουν. Έβγαλα το κινητό και πληκτρολόγησα το νούμερο της μητέρας μου. Ξαφνικά μου άρπαξε το κινητό από τα χέρια και το πέταξε με όλη της τη δύναμη κάτω. Άρχισα να κλαίω για το καινούργιο iPhone 155c που μου είχε πάρει ο νονός μου με 1.000 $ χθες. Έπεσα πάνω της θέλοντας να αμυνθώ αλλά εκείνη μου κράτησε τα χέρια και μου είπε ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Μας οδήγησε σε μια παράξενη καλύβα. Φτιαγμένη από ένα υλικό που έχουμε ξαναδεί μόνο στο βιβλίο της ιστορίας μας. Αν δεν κάνω λάθος, ξύλο το λένε. Άνοιξε, μπήκε και δεν μας άφησε να μπούμε μέσα. Μετά από 5 λεπτά γύρισε κρατώντας στα χέρια της ένα βιβλίο. Δε μίλησε. Κατευθυνθήκαμε προς το ταξί. Είχα πλέον καταλάβει πως σε λίγες ώρες θα βρισκόμουνα στη ζεστή αγκαλιά της μητέρας μου να κλαίω για το χαμένο μου κινητό. Η επιστροφή φάνταζε γλυκιά, αλλά μέσα μου είχαν γεννηθεί πολλά ερωτηματικά. Τελικά φτάσαμε ξανά από εκεί όπου είχαμε πάρει το ταξί. Η κυρία γύρισε και μας είπε: «Ελπίζω να ξέρετε το δρόμο για το σπίτι σας. Συγγνώμη για την αναστάτωση που σας προκάλεσα και για το κινητό που χάλασα, άλλα δεν είχα άλλη επιλογή. Συγγνώμη? Δεν μπορώ να σας εξηγήσω περισσότερα. Πάρτε αυτό το βιβλίο. Κάντε ότι σας πει». Τότε μας ζήτησε να βγούμε από το αυτοκίνητο και στη συνέχεια εξαφανίστηκε.
- Αχ! Τι ωραίο παραμύθι! Με δουλεύεις εντελώς;
- Μα είναι αλήθεια. Πίστεψε με!
- Αν είναι αλήθεια, δείξε μου το βιβλίο.
- Το έχει ο Βασίλης στο δεντρόσπιτο. Κανονίσαμε να πάμε αύριο για να το μελετήσουμε. Έλα και εσύ.
- Θα έρθω, αλλά αν είναι ψέμα ?
- Να είσαι σίγουρη πως δεν είναι.
Το βράδυ πέρασε ήσυχα. Το φως διαδέχτηκε το σκοτάδι και η μεταλλική γειτονιά των παιδιών έλαμπε. Πρέπει να σας πω ότι εκείνη την εποχή όλα ήταν κατασκευασμένα από μέταλλο. Τα παιδιά συναντήθηκαν στο μεταλλικό δεντρόσπιτο στο σπίτι του Βασίλη.
- Άντε δείξτε μου αυτό το περίφημο βιβλίο.
- Να το. Ευχαριστημένη Μελίνα;
- Πού ξέρω εγώ ότι δεν είναι κανένα άλλο βιβλίο και δεν με κοροϊδεύετε;
- Να σου πω την αλήθεια ούτε εμείς είμαστε σίγουροι, αν αυτό το βιβλίο έχει κάτι μαγικό.
- Σαν τι δηλαδή; Βασίλη με τρομάζεις!
- Άκου, αυτή η παράξενη κυρία μας είπε ότι το βιβλίο θα μας μιλήσει. Τα βιβλία δεν μιλάνε.
- Ανοίξτε το να μάθουμε τότε.
Τα παιδιά άνοιξαν το βιβλίο. Ξαφνικά ομίχλη τους περιτριγύρισε. Η γη άρχισε να σείεται λες και είχε έρθει η καταστροφή του κόσμου. Καταιγίδα ξέσπασε και κεραυνοί έπεφταν στον μαυροφορεμένο ουρανό. Το βιβλίο τους ρούφηξε. Βρεθήκανε σε άλλο κόσμο.
- Τι έγινε; Που είμαστε; Αναρωτήθηκε φοβισμένη η Μελίνα
- Χρήστο, τι έκανες;
- Εγώ τίποτα αλλά κάτι υποψιάζομαι.
- Τι;
- Πιστεύω πως το βιβλίο μας μετέφερε σε ένα άλλο κόσμο.
- Μήπως σε χτύπησε κανένας κεραυνός; Τρελάθηκες;
- Εγώ συμφωνώ με το Χρήστο. Μπορεί να είναι και μια μηχανή τηλεμεταφοράς. Αυτό το μέρος είναι ίδιο με τον τόπο της παράξενης κυρίας.
- Γεια, ακούστηκε μια παράξενη φωνή. Ήταν ένας παππούς που φορούσε παρόμοια ρούχα με εκείνη την παράξενη κυρία.
- Γεια σας. Θα θέλαμε να μάθουμε πού είμαστε.
- Είσαστε στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Μάλλον θα σας έστειλε η Ευδοκία.
- Πρέπει να κάνετε κάποιο λάθος. Εμείς βρεθήκαμε εδώ..., διακόπτει την Μελίνα ο κύριος.
- Μέσω ενός βιβλίου. Τα ξέρω όλα. Πρέπει να με βοηθήσετε. Το περιβάλλον κινδυνεύει. Η μόλυνση των θαλασσών έχει επεκταθεί. Μόνο με τη δική σας βοήθεια θα καταφέρουμε να σώσουμε τη Γη.
- Τι πρέπει να κάνουμε;
- Θα έρθετε μαζί μου. Θα ταξιδέψουμε στο μαγευτικό Αιγαίο.
Το ταξίδι άρχισε. Τα παιδιά και ο κύριος Αριστείδης, έτσι τον έλεγαν, επιβιβάστηκαν σε μία βάρκα. Τους πήρε ώρες μέχρι να φτάσουν στο πυρήνα της μόλυνσης δίπλα στο μαγευτικό νησάκι της Δήλου.
- Ήρθε η ώρα να μπείτε στη θάλασσα και να νικήσετε το κακό. Φορέστε αυτές τις στολές. Με αυτές δεν θα πάθετε τίποτα. Καλή τύχη!
Τα παιδιά φόρεσαν τις στολές και έπεσαν στην γκρίζα θάλασσα. Δεν μπορούσαν να δουν τίποτα. Κατευθύνθηκαν στα βάθη της θάλασσας όπου ένα τέρας είχε χτίσει το σπίτι του. Του χτύπησαν την πόρτα.
- Καλησπέρα σας
- Καλησπέρα παιδιά. Τι θα θέλατε στο φτωχικό μου;
- Πληροφορηθήκαμε ότι είστε το κέντρο της μόλυνσης.
- Ξέρετε η γυναίκα μου είναι άρρωστη. Η αρρώστια της προκαλεί τη μόλυνση αλλά δεν μπορώ να της αγοράσω φάρμακο. Αν έχετε, η Γη θα σωθεί.
Η Μελίνα αμέσως σκέφτηκε να δώσει το σπρέι που είχε για το άσθμα της. Έτσι η Γη σώθηκε και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Σουρμελή Δήμητρα
μαθήτρια Α΄ Γυμνασίου του 4ου Γυμνασίου Γλυφάδας
Tραγούδι για το περιβαλλοντικό πρόγραμμα "Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας μέσα από δραστηριότητες τέχνης"", με υπεύθυνους καθηγητές: Κατερίνα Χαζάπη και Δημήτρη Μπιτσόλα
Αχ Ελλάδα σ?αγαπώ!!
(1ο couple) Χαρά στον Έλληνα, που ελληνοξεχνά
Και στο Σικάγο μέσα, ζει στη λευτεριά
Εκείνος που δεν ξέρει, και δεν αγαπά
Σάμπως φταις, κι εσύ καημένη
Και στην Αθήνα μέσα, ζει στην ξενιτιά.
(refren) Αχ Ελλάδα μου μικρή, εύθραυστη και γαλανή
Να το ξέρεις σε λατρεύω, αν και καίγεσαι πολύ
Δοκιμάζεσαι και εσύ, μα στο πλάι σου θα μείνω.
Αχ Ελλάδα προσκυνώ, για τη γη όπου πατώ
Με απέραντα πελάγη, με χρυσές ακρογιαλιές
Όμορφες και φωτεινές και με τις καλές καρδιές μας
(2ο couple) Η πιο γλυκιά πατρίδα, είναι η καρδία
«Οδυσσέα γύρνα κοντά μου»
Που τ?αγια χώματα τις, πόνου και χαράς
Κάθε ένας είναι ένας, που σύνορα πονά
Και εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά.
(refren) Αχ Ελλάδα μου μικρή? καρδιές μας!!
Οι φωτογραφίες αφορούν στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα: "Φωτογραφίζοντας τη μαγεία και την υποβάθμιση του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος", με υπεύθυνους καθηγητές Κ.Χαζάπη και Δ.Μπιτσόλα
οι φωτογραφίες αφορούν στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα: "Φωτογραφίζοντας τη μαγεία και την υποβάθμιση του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος", με υπεύθυνους καθηγητές Κ.Χαζάπη και Δ.Μπιτσόλα
οι φωτογραφίες αφορούν στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα: "Φωτογραφίζοντας τη μαγεία και την υποβάθμιση του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος", με υπεύθυνους καθηγητές Κ.Χαζάπη και Δ.Μπιτσόλα
οι φωτογραφίες αφορούν στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα: "Φωτογραφίζοντας τη μαγεία και την υποβάθμιση του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος", με υπεύθυνους καθηγητές Κ.Χαζάπη και Δ.Μπιτσόλα
οι φωτογραφίες αφορούν στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα: "Φωτογραφίζοντας τη μαγεία και την υποβάθμιση του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος", με υπεύθυνους καθηγητές Κ.Χαζάπη και Δ.Μπιτσόλα
Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας μέσα από δραστηριότητες τέχνης -
Φωτογραφίες της μαθήτριας του Α2 Θάλειας Κεχαγίογλου
Παρουσίαση περιβαλλοντικών προγραμμάτων "Δάσος: Πνοή έμπνευσης και πολιτισμού" με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Λαγκαδινού και "Εθνικοί Δρυμοί", με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ.Μιχαλάτου.